Ιωάννης Γεωμέτρης

Ο ποιητής Ιωάννης Γεωμέτρης ή Ιωάννης Κυριώτης έζησε τον 10ο αιώνα. Ο βίος του συνέπεσε με την βασιλεία των πλέον ενδόξων αυτοκρατόρων της Μακεδονικής Δυναστείας, όπως ο Νικηφόρος Φωκάς (963-969), ο Ιωάννης Τζιμισκής (969-976) και ο Βασίλειος ο Β' (976-1025).

Είναι λίαν πιθανό να είχε καταγωγή εξ ευγενούς οικογενείας. Ο ίδιος υπηρέτησε στον βυζαντινό στρατό ως Πρωτοσπαθάριος και αποσύρθηκε αφού εκάρη μοναχός. Εκτός από ποιήματα έγραψε ύμνους στην Παναγία, ρητορικούς λόγους και επιγράμματα.

Εἰς νέους φιλοσόφους:

Τὸ δόγμα τοῦτο τῶν νέων φιλοσόφων·

«οὐκ ἔστιν ἀνήρ, ὃς σοφός· σοφὸς δ’ οὔτις,

ὅστις μετ’ ἀνδρῶν». ἵσταται καινὴ μάχη

τῶν ἀρετῶν· τί φημὶ δ’ αὐτὸς ὡς βραχύ;

«εἰ πᾶς σοφὸς δειλός τις, ὃς δειλὸς σοφός».

Απόσπασμα από Ρητορικά προγυμνάσματα:

"ἐῶ γε μὴν καὶ τοὺς πρώτους καὶ καλλίστους τῶν ἁρμονιῶν λόγους καὶ δι’ ὧν καὶ οἱ λοιποὶ συμπληροῦνται, τὸν ἐπίτριτον λέγω καὶ ἡμιόλιον, οὓς καὶ ἄμφω συλλαβὼν καὶ πρῶτος ἔχει ἐκ τοῦ πρῶτος ὑπὸ τὸ αὐτὸ καὶ ἥμισυ <καὶ> τρίτον ἔχειν ὧν ἐκεῖνοι μάλιστα δεόνται καὶ τὴν λοιπὴν καὶ πολλὴν τῶν ἀγαθῶν τῆς ἑξάδος ἕξιν.

πρῶτος δὲ οὗτος ἀριθμῶν καὶ ἐν τρισὶ διαιρεῖται καὶ τὴν αὐτὴν ἔχει καὶ ἀρχὴν καὶ μέσην καὶ τελευτήν• εἰ γὰρ καὶ τριάς—ἀλλ’ οὐκ εἰς ἀριθμοὺς ἡ διαίρεσις, ὥσπερ καὶ μόνος ὁ ὑπεράριθμος ἀμερὴς Θεὸς ἢ ἀμέριστος ἐν τρισὶ μὲν ἀδιαιρέτως διαιρετός, τοῖς αὐτοῖς δὲ καὶ τῇ φύσει καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῇ δυνάμει κἂν ἑτερωνυμένοις τοῖς ἰδιώμασιν. ὃ δὲ παραδοξότερον ὅτι μηδέποτε τῆς τριάδος ἢ τῆς ἑνάδος ἐκπίπτει, ἢ γὰρ τὸ μέρος ἢ τὴν δύναμιν ἀντιπεπονθότως ἀεί ποτε τριαδουμένην ἢ μοναδουμένην ἔχει, καθὰ καὶ ὁ ἐπὶ πάντων Θεὸς ἢ μονὰς ἢ τριάς, μᾶλλον δὲ μονὰς ἡ τριὰς καὶ τριὰς ἡ μονάς."

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Δήμοι και ο ρόλος τους στο βυζαντινό κράτος

Οι «Δήμοι» στο Βυζάντιο αποτελούν κατάλοιπο των δημοκρατικών θεσμών. Αρχικά λειτουργούσαν ως λαϊκές ομάδες οι οποίες, στη συνέχεια, μετεξελίχθησαν σε αθλητικά σωματεία τα οποία είχαν επιφορτιστεί με την οργάνωση των ιππικών αγώνων. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα σωματεία απέκτησαν υπολογίσιμη πολιτική ισχύ. Από μαρτυρίες τις οποίες έχουμε η δραστηριότητά τους λάμβανε χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, τόσο στον ελλαδικό χώρο (Ρόδος, Γόρτυνα, Νέα Αγχίαλος κ.ά) όσο και στη Μικρά Ασία (Μίλητος, Έφεσος Κύζικος, Πριήνη, Στρατονίκεια κ.ά), την Ανατολή (Αντιόχεια, Ιερουσαλήμ, Καισάρεια Παλαιστίνης, Έμεσα κ.ά) και την Αίγυπτο (Αλεξάνδρεια, Οξύρυγχος, Αντινόη κ.ά). Οι Δήμοι διακρίνονταν από τον χρωματισμό που είχαν τα εμβλήματά τους. Έτσι είχαμε τους Πράσινους, τους Λευκούς, τους Βένετους και τους Ρούσιους. Δηλαδή τέσσερις ξεχωριστούς Δήμους. Επισήμως δεν είχαν κάποια πολιτική εξουσία. Από τον 5ο αιώνα οι αρχηγοί τους διορίζονταν από τον αυτοκρά

Διαβάστε περισσότερα

Ιστοριογραφικές πηγές για το Βυζάντιο

Οι πηγές, από τις οποίες αντλούμε πληροφορίες για την Βυζαντινή αυτοκρατορία, είναι δύο ειδών: οι άμεσες και οι έμμεσες. Ως άμεσες πηγές έχουμε τις εξής: · Νομοθεσία, για παράδειγμα ο Codex Theodosianus ή το Corpus Iuris Civilis — Πρακτικά και κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων — Πρακτικά και κανόνες τοπικών Συνόδων — Τα διάφορα έγγραφα που σώζονται (κυρίως σε παπύρους), κρατικά ή ιδιωτικά — Επιγραφές, π.χ επιτύμβιες, επιγραφές μνημείων κ.λ.π — Σφραγίδες, π.χ Χρυσόβουλα, Αργυρόβουλα, Μολυβδόβουλα — Νομίσματα, π.χ ο βυζαντινός Σόλιδος, τα αργυρά Μιλιαρέσια, ή οι χάλκινες Φόλλεις — Μνημεία — Έργα Μικροτεχνίας, π.χ από Σμάλτο, Ελεφαντοστό κ.λ.π — Μικρογραφίες, π.χ από το Χειρόγραφο του Σκυλίτζη — Έργα πρακτικής χρησιμότητας για την κρατική διοίκηση και την στρατιωτική οργάνωση, π.χ για θέματα εθιμοτυπίας ή ιεραχικής τάξεως όπως τα έργα του Κωνσταντίνου του Ζ’ του Πορφυρογέννητου (945-959) — Εκκλησιαστικά τακτικά ( Notita

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕΛΕΤΗ ΧΑΛΚΙΝΟΥ ΦΟΛΛΕΩΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Περιγραφή Νομίσματος και σκιαγράφηση ιστορικού πλαισίου, εντός του οποίου εξεδόθη “ο δε αυτός βασιλεύς προεχειρίσατο κόμητα λαργιτιώνων Εν Κωνσταντινουπόλει τον από υπάτων Ιωάννην τον Παφλαγόνα τον λεγόμενον Καϊάφαν` όστις άπαν το προχωρόν κέρμα το λεπτόν εποίησε φολλερά προχωρείν εις πάσαν την Ρωμαϊκήν κατάστασιν έκτοτε” Ιωάννης Μαλάλας “Χρονογραφία” (για τους Φόλλεις που έκοψε ο Αναστάσιος) Ι. Εισαγωγή Η βυζαντινή νομισματική συνέχισε την ρωμαϊκή παράδοση της εκδόσεως τριών διαφορετικών νομισμάτων. Το ρωμαϊκό κράτος είχε σε κυκλοφορία χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα. Το βυζαντινό το μιμήθηκε, μόνο που οι ονομασίες των νομισμάτων άλλαξαν. Το χρυσό ρωμαϊκό Aureus διεδέχθη ο χρυσούς Solidus, το αργυρό δηνάριο (Denarius) αντικαταστάθηκε από το Μηλιαρέσιον ενώ το χάλκινο Σεστέρτιο (Sestertius) έδωσε την θέση του στον Φόλλι. Η βυζαντινή νομισματική κυριαρχία είναι καθολική κατά την διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων. Σημείο καμπής αποτελεί ο 11ος αιώνας και

Διαβάστε περισσότερα

Gloriosa Nova Roma Byzantina

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου